Yarış öncesi hastalanmak.

Her yarışın kendine göre bir çok farklı zorluğu var benim için 2019’un en sıkıntılı yarışı Kumluca’da düzenlenen yarış oldu.

Yarışlardan önce motorların hazırlanması. Araçlara yüklenmesi ve 1-2 gün önce Yarış olacağı yere gitmemiz gerekiyor. Perşembe akşamı 900 km giderek Kumluca’da otelde kaldık. Kaldığımız otel bile ayrı bir hikayesi var ama burada bunu anlatmayacağım.

Cuma Padok alanında Yarış çadırlarımızı ve eşyalarımızı yerleştirdik. Sanırım Cuma biraz fazla terledim ve koşturduğum için Cumartesi sabahı hastalandım. Çok zor bir süreçti ne yesem kusuyorum. Bir yandan ishal. Yarış alanlarında tuvaletler büyük sıkıntı. Sonuçta evdeki rahatlık yok. Cumartesi günü sıralama turları vardı sıralama turlarına mutlaka girmem gerekiyor. Yoksa Pazar günü yarışa çıkamayacaktım. Halsizlikten devamlı yatıyordum. Arkadaşlarım dışarda oynarken ben ayağa bile kalkamıyordum. Ne yesem içsem çıkartıyordum. Hem antrenman turları hem de sıralama turları vardı. Bir yandan kusma ve halsizlik ile zar zor Sıralamalara girdim Motor sürerken bir yandan da midemin bulantısı ile uğraşıyordum. Mide bulantım ağzıma geliyor kaskım olduğu için tüküremiyordum bile, mecburen yutup devam ediyordum. Biraz zorda olsa sıralamaları turlarını tamamlar tamamlamaz. Padok alanında yerde yatmaya başladım. Neyse ki babam hastaneye götürdü. O kadar kötü olmuştum ki hastanede girerken yürümekte bile zorlanıyordum.

Doktora yarın yarışımız var. Sabahtan beri kusuyorum. Su bile içemiyorum, isalimde var yarın mutlaka yarışa girmemiz gerekiyor Türkiye şampiyonluğu için girmem gerekiyor diye anlatıyorduk. Zaten düşen bir kaç yarışçıda kırık çıkık için gelmişlerdi. Doktorlar yarışların farkındaydılar.

Doktor 3 şişe serum verdi. Serum damlaları damlıyor ama zaman geçmiyordu. Birde yattığım yatağın kenarı açılınca yataktan düştüm elimdeki telefon bir yere kolumdaki serum bir yere ben bir yere kolumdan akan kanlar bir yere saçıldı. Motordan çok düştüm ama daha önce kolumda serum varken yataktan hiç düşmemiştim neticesinde. (sanırım kolunda serum varken kimse düşmemiştir.) Bir anda etrafımda doktorlar hemşireler sardı biri damarımı tutuyordu kan fışkırmasın diye diğerleri serumları topluyordu. Neyse ki bir sorun yoktu tekrar serumu taktıklarında rahatlamıştım.

4-5 saat sonunda artık kendime gelmiştim. Yatakta bile yatamamaya başlamıştım. Doktor yarına bir şeyin kalmayacak kalırsa hemen gelin 1 serum daha takarım. İnşallah kazanırsın diyerek bizi taburcu etti.

Artık gözlerim açılmıştı gene yerinde duramayan Efe gelmişti.

Gerçekten ne isalim ne mide bulantım kalmıştı. Ben ve babam hemen geçeceğini hiç sanmıyorduk. Doktor sadece haşlanmış patates ve muzdan başka bir şey yemesin dediği için Cumartesi akşamı ve Pazar günü sadece haşlanmış patates ve muz yemek zorunda kaldım. Ama bunlara değdi. Babam eve kadar idare et evde istediğin kadar hasta ol değip duruyordu. Ama benim elimde değildi.

Sonuçta pazar günü daha rahat bir şekilde yarışlara girdim ve birincilik Kupasını kazandım. Kupa almak birinci olmak her şeye değdi. Doktor ne yaptıysa iyi geldi.

Birde unutmadan yarışlar bittikten sonra toparlanırken bir arkadaşımın yanlışlıkla attığı taş ile kafamın kanaması ve şişmesini günün sonu olmuştu. 4-5 gün yatakta yatmakta bile zorluk çektim.

Sizlerin beğenmesi için Fotoğraflarda hep güzel şeyler paylaşıyoruz. Ancak bir de akta tarafı var. Her bir yarışın yada kupanın ayır bir hikayesi var. Her zaman her şey güzel olmuyor.